نسیم گیلان - گجت نیوز / یک نیروی فوق‌العاده قوی و پنهان در حال جذب کهکشان راه شیری و 400 کهکشان دیگر به محلی عجیب در فضا است. این نیرو چه می‌تواند باشد و چه بلایی سر کهکشان ما خواهد آورد؟
همانطور که زمین و خورشید حرکت می‌کنند کهکشان‌ها نیز ثابت نیستند. کشف این مسئله باعث شد که اخترشناسان موقعیت کهکشان‌ها را مرتب ارزیابی کنند. یافته‌های جدید نشان می‌دهد یک نیروی بسیار عظیم در حال جذب کهکشان راه شیری است.
بازار ![]()
جذب کهکشان راه شیری توسط ساختاری بی‌نهایت بزرگ
در سال 1929 یک دستاورد شگفت‌انگیز در علم نجوم رقم خورد. دانشمندان به این نتیجه رسیدند هرچه نور دریافتی از یک کهکشان به‌سمت طول موج‌های بلندتر باشد، فاصله آن از زمین بیشتر است. در واقع انتقال به سرخ با فاصله کهکشان ارتباط مستقیم دارد.
دانشمندان با این روش فاصله بسیاری از کهکشان‌ها را اندازه‌گیری کردند و به کشفی عجیب رسیدند. اکثر آنها در حال دور شدن از ما بودند. همین نیز سبب شد مفهوم انبساط جهان مطرح گردد. در گام‌های بعدی اخترشناسان سراغ تهیه نقشه گسترده‌ای از جهان قابل مشاهده رفتند. در طول همین کار بود که ماجرای جذب کهکشان راه شیری و 400 کهکشان بیضوی به سمت نقطه‌ای خاص مشخص شد.
متاسفانه ما نمی‌توانیم ببینیم که چه چیزی چنین نیروی عظیمی را به کهکشان ما وارد می‌کند. چراکه منبع نیرو در منطقه اجتناب قرار دارد. این منطقه به بخشی از فضا گفته می‌شود که به دلیل هم‌راستا بودن با کهکشان راه شیری و وجود مقدار زیادی گرد‌وغبار کیهانی قابل مشاهده نیست.
هرچه در آن نقطه از جهان قرار گرفته باید جرم بسیار زیادی داشته باشد. چراکه جذب 400 کهکشان به یک نقطه ابدا عادی نیست. ما نمی‌توانیم این ساختار عظیم را مشاهده کنیم و درک درستی هم از آن نداریم. اصلا چنین چیزی در مقیاس درک انسان قرار ندارد.
ما در بهترین حالت می‌توانیم بزرگترین سیاه چاله های جهان را تصور کنیم. هرچند سیاه چاله نیز تنها بخش کوچکی از یک کهکشان است. آیا می‌توان گفت که پایان جهان هستی نزدیک است و سرنوشت تلخی برای ما رقم خواهد خورد؟ هنوز نه!
عاقبت حرکت کردن به‌سمت جاذب بزرگ
انسان توانایی مشاهده مستقیم این منطقه را ندارد؛ اما می‌تواند با رفتار دیگر کهکشان‌ها حدس بزند چه اتفاقی در حال رخ دادن است. کهکشان‌ها تمایل دارند به‌صورت دسته‌جمعی کنار هم قرار گرفته و ابرخوشه‌ها را شکل بدهند. به‌باور دانشمندان 90 درصد از کهکشان‌های جهان درون یکی از همین ابرخوشه‌ها قرار گرفته‌اند.
مشاهدات متعدد نشان داده بود که کهکشان راه شیری و سایر کهکشان‌های گروه محلی در ابرخوشه سنبله قرار دارند. در آن زمان تصور نمی‌شد ساختار بزرگتری وجود داشته باشد. هرچند در سال 2014 ابرخوشه لانیاکیا کشف شد. ساختار عظیمی که ما تنها بخش بسیار کوچک و ناچیزی از آن هستیم. در این ابرخوشه 100 هزار کهکشان قرار دارند. عظمت باورنکردنی این ساختار باعث شد که دانشمندان آن را لانیاکیا یعنی بهشت بی‌کران نام بگذارند.
نکته عجیب ماجرا اینجاست که ما با سرعت 600 کیلومتر بر ثانیه در حال حرکت به سمت نقطه خاصی در فضا هستیم. نقطه‌ای که از آن با نام جاذب بزرگ یاد می‌شود. آیا جاذب بزرگ محل مرگ کهکشان‌ها خواهد بود؟ نمی‌توان این نقطه را همچون یک سیاه‌چاله فرضی دانست که همه‌چیز را نابود می‌کند. جاذب بزرگ بیشتر به‌عنوان مقصد رویایی ما شناخته می‌شود. جایی که باید روزی به آن برسیم؛ اما چنین چیزی هرگز رخ نخواهد داد.
یک نیروی قوی در حال جذب کهکشان راه شیری است. هرچند همزمان نیروی قوی‌تری انبساط جهان را رقم می‌زند. بسیاری تصور می‌کنند در نهایت نیرویی انبساط غلبه خواهد کرد و کهکشان‌ها هر لحظه از همدیگر دورتر می‌شوند. به‌گونه‌ای که هر کهکشان همچون جزیره‌ای تنها و دور افتاده در جهان خواهد بود.
به‌نظر می‌رسد انسان برای کشف اسرار جهان هستی و درک کامل آن ظرفیت بسیار کم و عمر بسیار کوتاهی دارد. ما حتی امید چندانی برای خارج شدن از کهکشان راه شیری نداریم و آن‌وقت همزمان با 100 هزار کهکشان دیگر در یک گروه دوستانه قرار گرفته‌ایم. آنها نیز تنها بخشی از 2 ترلیون کهکشان قابل مشاهده در جهان هستند.