نسیم گیلان - انتخاب / به تازگی فعالان سیاسی اصولگرا و اصلاحطلب با مسعود پزشکیان، رئیسجمهور، دیدار داشتند و نقطهنظرات خود را مطرح کردند. نکته جالب آن است که در این نشست بیشتر نقدها از سوی اصلاحطلبان مطرح شد و اصولگرایان عمدتا با دولت همراهی میکردند.
عماد بهاور، از اعضای جبهه اصلاحات ایران که در این جلسه هم حضور داشت، در روایت آنچه گذشت به «انتخاب» گفت: «در جلسه اخیر فعالان سیاسی با رئیسجمهور، آقای پزشکیان به روال سابق در ابتدا گزارشی از برنامهها و اقداماتی که دولت در حوزههای مختلف انجام داده یا در حال اجرا دارد ارائه کرد؛ از جمله در حوزه انرژی، مدرسهسازی و برخی دیگر از طرحهای عمرانی و اجرایی. ارائه چنین گزارشهایی همواره بخشی ثابت از سخنان اوست. پس از آن به موضوع سیاست خارجی پرداخت و گفت که مذاکرات نباید به گونهای پیش برود که به عزت ملی لطمه بزند. او مطرح کرد که ما بر سر توان موشکی و دفاعی کشور مذاکره نمیکنیم و مذاکره نباید به تضعیف جمهوری اسلامی منجر شود و به هر خواستهای تن نمیدهیم. با این حال، نقد اصلی ما این است که گویی شرایط کشور بهصورت عادی و نرمال تصویر میشود و رئیسجمهور نیز بر همین اساس تلاش میکند وضعیت را نرمال نشان دهد، در حالی که واقعیت موجود با این تصویر فاصله جدی دارد. حتی اگر بپذیریم اقداماتی مانند ساخت نیروگاههای خورشیدی یا احداث مدارس انجام شده است، اما وقتی شرایط در سطح کلان مورد بررسی قرار میگیرد، مشاهده میشود که بسیاری از مسائل اساسی کشور در حالت انسداد قرار دارد و گرههای اصلی همچنان باز نشدهاند».
او ادامه داد: «آنچه بیش از همه موجب تعجب و نگرانی ما شد، این بود که به عمق بحرانهای موجود و سطح بالای نارضایتی عمومی توجه جدی نمیشود؛ یا شاید اساسا این موضوعات خارج از حوزه اختیارات آقای پزشکیان باشد. در ساختار حکمرانی کشور انگار آقای پزشکیان صرفا مدیریت اجرایی و عملیاتی را برعهده دارد. به نظر میرسد آقای پزشکیان عمدتا در سطح مدیریت اجرایی فعالیت میکند و در همان چارچوب اختیارات محدودی که به او تفویض شده، مسئولیت میپذیرد و نه در سطح مدیریت کلان کشور نقش تعیینکنندهای دارد و نه در مسائل راهبردی و اصلی کشور بهصورت مؤثر ورود میکند. حتی وزرای دولت نیز از اختیارات گسترده برخوردار نیستند و اقدامات آنها نیز عمدتاً در سطح مدیریت اجرایی باقی مانده است».
این فعال سیاسی همچنین بیان کرد: «انتظار اصلاحطلبان از آقای پزشکیان فراتر از این سطح است. انتظار نداریم او در حد مجری محدود عمل کند، بلکه انتظار داریم در جایگاه واقعی رئیسجمهور ظاهر شود. بهویژه در موضوعات اساسی و سرنوشتسازی مانند مذاکرات و سیاست خارجی، لازم است نقش فعال، جدی و اثرگذار داشته باشد. چرا که هر لحظه ممکن است تحولات غیرمنتظره و پرهزینهای رخ دهد. فرض کنید حتی اگر هفت هزار مدرسه ساخته شود، اما در صورت وقوع جنگ یا بحران بزرگ، همه این دستاوردها در معرض نابودی قرار میگیرد. اصلاحطلبان نقدهای خود را با صراحت مطرح کردند و در مقابل، مشاهده شد که اصولگرایان از مواضع او ابراز رضایت کرده و حتی برایش کف میزدند».
بازار ![]()
او در پاسخ به این پرسش که به صورت مصداقی نقدهای اصلاحطلبان به پزشکیان چه بود، توضیح داد: «مهمترین نقدی که در این جلسه مطرح شد این بود که آقای پزشکیان در مدیریت کلان کشور، سیاست خارجی و مواجهه با بحرانهای اساسی، نقش مؤثری ایفا نمیکند. در همین چارچوب، آقای بنیاسدی مطرح کرد که ریشه بسیاری از مشکلات موجود در نگرشی مبتنی بر خودی و غیرخودی نهفته است؛ نگرشی که مانع مشارکت حداکثری مردم در اداره کشور میشود. تا زمانی که این نگاه بر ساختار تصمیمگیری حاکم باشد، به رئیسجمهور نیز اجازه ورود جدی به مسائل کلان داده نخواهد شد و در نتیجه، مشکلات اساسی کشور حل نمیشود. بنابراین تغییر این نگرش، پیششرط حل بحرانهاست. در حوزه اقتصادی نیز نقدهای جدی و روشنی مطرح شد. مثالی که در جلسه بیان شد این بود که وضعیت اقتصاد کشور شبیه بیماری است که دچار تب شدید است؛ از درون ملتهب و بیمار است و از بیرون نیز تحت فشار و تهدید قرار دارد، گویی در محاصره حیوانات وحشی قرار گرفته است. در چنین شرایطی، ابتدا باید فشارها و تهدیدهای بیرونی کاهش یابد و امنیت نسبی ایجاد شود، سپس میتوان به درمان ریشهای مشکلات داخلی پرداخت.
در همین راستا، این پرسش جدی مطرح شد که چرا قیمتها تا این اندازه افزایش یافته و فشار معیشتی بر مردم روزبهروز بیشتر میشود».
بهاور در پایان گفت: «در مجموع، از اینکه جلسه چنین برداشت شد که آقای پزشکیان بیش از آنکه انتظارات جریان اصلاحطلب را برآورده کند، توانسته رضایت نسبی اصولگرایان را جلب کند. برخی سیاستها و اقدامات بهگونهای پیش رفته که گروههایی از نظر اقتصادی احساس رضایت کردهاند. با این حال، این تصور که پایگاه اجتماعی پزشکیان میتواند از اصلاحطلبان به اصولگرایان منتقل شود، سادهانگارانه است. ممکن است او بخشی از حامیان سنتی خود را از دست بدهد، اما در عوض، اصولگرایان نیز به پایگاه اجتماعی پایدار او تبدیل نخواهند شد. خوشحالی اصولگرایان بیشتر از این جهت است که مطالبات اصلاحطلبان محقق نشده است، نه اینکه حمایت واقعی و بلندمدتی از پزشکیان شکل گرفته باشد. از دست دادن سرمایه اجتماعی و سیاسی، پیامدهای خطرناکی خواهد داشت؛ مگر آنکه در موضوعات مهمی مانند رفع فیلترینگ و سایر مطالبات اساسی مردم، اقدامات جدی و ملموس انجام شود. در پایان باید تأکید کرد که دغدغه ما به هیچوجه سهمخواهی سیاسی نیست. نه ما و نه دیگر گروههای سیاسی چنین نگاهی نداریم. ما در نامهای که به آقای پزشکیان ارسال کردیم، صراحتا اعلام کردیم که از رأی خود به او دفاع میکنیم، اما در عین حال انتظار داریم وعدهها و مطالبات برحق مردم را محقق کند؛ مطالباتی که تحقق آنها به سود همه مردم و منافع ملی کشور است. اگر این مطالبات برآورده نشود، آسیب آن متوجه کل کشور خواهد شد. نگرانی اصلی ما آینده ایران است، نه کسب سهم یا موقعیت سیاسی.
ادعای سهمخواهی که از سوی برخی جریانهای اصولگرا مطرح میشود، ادعایی سخیف و نادرست است. نگرانی ما تبعات ملی این وضعیت است، زیرا در نهایت این مردم هستند که باید در سختترین شرایط پای کشور بایستند».