بزرگنمايي:

نسیم گیلان - ایسنا / هوای تازه، صدای آب و مشاهده آن، احساس آرامش و آسودگی روانی ایجاد می‌کند که می‌تواند تنش‌ها و اضطراب‌های ناشی از درد را کاهش دهد.
در جریان یک مطالعه جدید، افرادی که توانسته بودند به دل طبیعت بروند، گفتند که این تجربه به آن‌ها کمک کرد تا ارتباطات اجتماعی خود را تقویت کنند، در حالی‌ که ممکن بود بیشتر وقتشان را گوشه خانه و در انزوا سپری کنند.
همچنین طبیعت، حواس‌ آن‌ها را از درد منحرف و نوعی گریز ذهنی از مشکلات روزمره ایجاد کرد. شرکت‌کنندگان به این نکته هم اشاره کردند که عناصر طبیعی مانند هوای تازه، صدای آب و مناظر طبیعی احساس آرامش در آن‌ها ایجاد کرد و استرس و اضطراب‌ ‌آنان را که ناشی از دردهای مزمنشان بود، کاهش داد.
البته برخی هم در مورد دسترسی‌پذیری فضاهای طبیعی نگرانی‌هایی داشتند. زیرا عواملی مانند زمین‌های ناهموار و کمبود محل مناسب برای نشستن می‌توانست لذت آن‌ها را کاهش دهد یا باعث شود کمتر تمایل داشته باشند به این فضاها بروند.
با این حال نتایج این مطالعه حاکی از آن است که وقت گذراندن در طبیعت برای افراد مبتلا به کمردرد مزمن، نوعی گریز ذهنی ایجاد می‌کند که به آن‌ها در کنترل و تحمل بهتر درد جسمانی کمک می‌کند.
به‌ گزارش مدیکال‌ اکسپرس، این پژوهش که در «مجله درد»‌ منتشر شد، برای نخستین بار به این موضوع پرداخت که طبیعت در کمک به افراد مبتلا به کمردرد مزمن‌ که برخی از آن‌ها نزدیک به 40 سال سابقه‌ درد داشتند، به منظور کنترل یا تحمل این درد، چه نقشی دارد.
بر اساس این یافته‌ها، پژوهشگران توصیه می‌کنند که افراد مبتلا به کمردرد مزمن و همچنین پزشکان و درمانگران آن‌ها نقش طبیعت در بهبود سلامت جسمی و روانی را جدی‌تر بگیرند و پیشنهاد می‌دهند برای افرادی که محدودیت‌های حرکتی دارند، فضاهای طبیعی با طراحی‌هایی مناسب‌تر و دسترسی راحت‌تر (مانند مسیرهای صاف‌تر یا نیمکت‌هایی برای نشستن) ایجاد شود.
متخصصان با همکاری افرادی که انواع مختلف دردهای مزمن را دارند، در تلاش‌ هستند از فناوری واقعیت مجازی هم استفاده کنند تا بیمارانی هم که امکان رفتن به دل طبیعت را ندارند، از مزیت‌های طبیعت به صورت مجازی بهره‌مند شوند. 
الکساندر اسمیت، دکترای روانشناسی دانشگاه پلیموت و نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: تحقیقات ما نشان داد افرادی که توانستند به دل طبیعت بروند، هم از نظر جسمی و هم روانی، از فواید آن بهره‌مند شدند. تغییرات ساده‌ای مانند ایجاد مسیرهای بهتر و نصب نیمکت یا نوآوری‌های فناورانه مانند واقعیت مجازی، می‌تواند این فواید را برای همه‌ افراد، حتی آن‌هایی که دسترسی فیزیکی ندارند، قابل‌دسترس کند. ما امیدواریم یافته‌هایمان دریچه بررسی‌های گسترده‌تر در این زمینه را باز کند.