بزرگنمايي:

نسیم گیلان - ایسنا / ممکن است در آستانه یک پیشرفت بزرگ در درمان سرطان باشیم، زیرا یک واکسن جدید نشان داده است که سلول‌های سرطانی لوزالمعده را در آزمایش‌های پیش‌بالینی به طور کامل از بین می‌برد. این امر راه را برای ورود به مرحله آزمایش انسانی هموار می‌کند.
این کار پیشگامانه محققان دانشگاه کیس وسترن رزرو، آدنوکارسینوم مجرای پانکراس (PDAC)، شایع‌ترین سرطانی که این عضو را درگیر می‌کند، هدف قرار می‌دهد. اگرچه سرطان پانکراس ممکن است به اندازه سرطان‌های پستان، پروستات، ریه و روده بزرگ شایع نباشد، اما به طور خاص موذی است. این سرطان معمولا تا زمانی که متاستاز ندهد، تشخیص داده نمی‌شود و سپس درمان صرفا برای خرید زمان بیشتر است. میزان بقای پنج ساله برای این سرطان فقط 13.3 درصد است.
ژنگ-رونگ لو، مهندس زیست‌پزشکی در دانشکده مهندسی کیس، می‌گوید: سرطان لوزالمعده بسیار تهاجمی است. بنابراین جای تعجب بود که رویکرد ما تا این حد خوب عمل می‌کند.
بازار
این درمان حول هدف قرار دادن رایج‌ترین جهش‌های مشاهده‌شده در سلول‌های تومور آدنوکارسینوم مجرای پانکراس (PDAC) متمرکز است و از نانوذراتی استفاده می‌کند که با آنتی‌ژن‌هایی بارگذاری شده‌اند که سیستم ایمنی را برای حمله و نابودی رشد سرطان تحریک می‌کنند. در آزمایش‌های پیش‌بالینی، که عموما درمان‌های جدید را روی کشت‌های سلولی جدا شده یا حیوانات آزمایش می‌کنند، این واکسن سرطان را در بیش از نیمی از اهداف از بین برد.
محققان نوشتند: فرضیه اصلی ما این است که واکسن‌های درمانی سرطان نانومقیاس نوآورانه، به‌طور خاص آنکوژن‌های جهش‌یافته متعدد در آدنوکارسینوم مجرای پانکراس (PDAC)، می‌توانند به‌طور بالقوه بر ناهمگونی تومور غلبه کنند و در نتیجه به میزان بالایی از بقای عاری از بیماری دست یابند. علاوه بر این، ما معتقدیم که ترکیب هم‌افزایی این نانوواکسن‌ها با مهارکننده‌هایی که یک پروتئین قوی ایمنی را هدف قرار می‌دهند، می‌تواند به‌طور قابل‌توجهی پاسخ‌های ایمنی ضد تومور را تقویت کرده و اثربخشی کلی درمان را افزایش دهد.
جالب اینجاست که این واکسن، در جهت مخالف روند پزشکی شخصی‌سازی‌شده است و هدف آن تبدیل شدن به یک درمان جهانی و ایجاد ایمنی ضد سرطان برای بیماران مبتلا به PDAC و سایر افراد در معرض خطر ابتلا به آن است.
لی لیلی وانگ، دانشیار پزشکی مولکولی در دانشگاه کیس وسترن که در کلینیک کلیولند نیز روی تحقیقات خون‌شناسی و انکولوژی ترجمه‌ای کار می‌کند، می‌گوید: این پلتفرم پتانسیل تغییر مراقبت‌های بالینی برای این بیماری ویرانگر را دارد. من از دیدن اینکه نانوواکسن جدید ما در ایجاد پاسخ‌های شدید از سلول‌های T واکنش‌دهنده به تومور که معمولا تعداد کمی دارند و قادر به کنترل رشد تومور نیستند، به خوبی عمل کرده است، هیجان‌زده‌ام.
درمان شامل سه تزریق نانوذرات ضد سرطان، به همراه یک مهارکننده مکمل بازرسی ایمنی برای افزایش قابلیت‌های مبارزه با تومور بدن و محدود کردن توانایی تومورها در فرار از تشخیص سلول‌های ایمنی است و محققان معتقدند که این درمان می‌تواند به عنوان پیشگیری از سرطان برای کسانی که زمینه ژنتیکی برای ابتلا به PDAC را دارند، استفاده شود.
لو می‌گوید: ما نشان داده‌ایم که واکسن ما در مدل‌های پیش‌بالینی حافظه ایمنی ایجاد می‌کند. اگر بتوانیم این کار را در بیماران انجام دهیم، می‌توانیم قبل از شروع تشکیل تومورها از PDAC جلوگیری کنیم، بنابراین واکسن‌ها می‌توانند یا درمانی یا پیشگیرانه باشند.
اگرچه این واکسن هنوز در مراحل اولیه است، اما این محققان بیش از سه میلیون دلار بودجه از مؤسسه ملی سرطان دریافت کرده است تا واکسن را توسعه داده و پیشرفت دهد. آزمایش‌های پیش‌بالینی برای بررسی بیشتر اثربخشی و ایمنی در مدل‌های دیگر برنامه‌ریزی شده است و پس از آن انتظار می‌رود این گروه آزمایش‌های انسانی را انجام دهد.
برای ارزیابی غیرتهاجمی تاثیر درمانی این نانوواکسن‌ها، از فناوری تصویربرداری مولکولی رزونانس مغناطیسی (MRMI) پیشرفته استفاده خواهیم کرد. این رویکرد نه تنها ارزیابی بلادرنگ اثربخشی نانوواکسن‌ها را تسهیل می‌کند، بلکه تنظیم دقیق فرمولاسیون نانوواکسن و پروتکل ایمونوتراپی را نیز هدایت می‌کند.
این مؤسسه هنوز تحقیقات جدیدی در مورد واکسن منتشر نکرده است، اما انتظار می‌رود پس از پایان آزمایش‌های پیش‌بالینی، داده‌ها را منتشر کند.