بزرگنمايي:

نسیم گیلان - خبرآنلاین / این هفته، پنج سیارک به اندازه‌ای به زمین نزدیک می‌شوند که در دسته «سیارک‌های بالقوه خطرناک» (PHAs) قرار می‌گیرند. اما ناسا پیش‌بینی کرده است که هیچ‌یک از این اجرام آسمانی در یک قرن آینده تهدید واقعی برای زمین نخواهند بود.
سیارک‌های بالقوه خطرناک، اجرام آسمانی سنگی یا فلزی هستند که فاصله آنها تا زمین کمتر از 7.4 میلیون کیلومتر (4.6 میلیون مایل) است و اندازه آنها به قدری بزرگ است که در صورت برخورد می‌توانند خسارات جدی ایجاد کنند. تا سال 2013 بیش از 1400 سیارک در این دسته ثبت شده‌اند که قطر آنها از حدود 140 متر شروع می‌شود.
دیروز، 5 خرداد 1404 (26 می 2025)، سیارکی با نام «2025 KT1» از فاصله حدود 2 میلیون کیلومتری زمین عبور کرد. قطر این سیارک حدود 12.8 متر و به اندازه یک خانه کوچک است.
بازار
از روز پنج‌شنبه گذشته نیز سیارکی به نام «2025 KH» با قطر 11 متری و سرعت 40 هزار کیلومتر در ساعت (سرعت هایپرسونیک) از فاصله حدود 1.1 میلیون کیلومتری زمین عبور کرد. اگرچه این فاصله بسیار زیاد است، اما از نگاه ناسا، «فقط یک قدم آن‌طرف‌تر» محسوب می‌شود.
در روزهای آینده نیز چهار سیارک دیگر از کنار زمین خواهند گذشت؛ از جمله «2025 JP» با قطر بیش از 25 متر که امروز، 6 خرداد (27 می)، از فاصله سه میلیون کیلومتری زمین عبور می‌کند.
چرا این سیارک‌ها تهدید نیستند؟
عبور سیارک‌ها از کنار زمین پدیده‌ای معمول است و سالانه بیش از 3000 سیارک نزدیک زمین توسط تلسکوپ‌های ناسا شناسایی می‌شوند. فقط سیارک‌هایی که از فاصله مشخصی نزدیک‌تر شوند و اندازه بزرگی داشته باشند، در فهرست سیارک‌های بالقوه خطرناک قرار می‌گیرند.
یکی از نزدیک‌ترین سیارک‌هایی که قرار است در آینده نزدیک عبور کند، «2024 YR4» است که با قطر حدود 60 متر بیشترین احتمال برخورد (3.1 درصد) را داشت، اما این احتمال بعداً به 0.004 درصد کاهش یافت. البته ناسا پیش‌بینی کرده است که در یک قرن آینده هیچ برخورد خطرناکی از سوی این نوع سیارک‌ها متوجه زمین نخواهد بود.
با این وجود برای درک ابعاد خطری که از جانب سیارک‌ها زمین را تهدید می‌کند، به سیارکی به نام «چیکشلوب» اشاره می‌کنیم که حدود 10 کیلومتر قطر داشت و 66 میلیون سال پیش با سرعت 64 هزار کیلومتر در ساعت به زمین برخورد کرد. انرژی حاصل از این برخورد معادل سه میلیارد بمب اتمی جنگ جهانی دوم بود و باعث انقراض دایناسورها شد.
سیارک‌های بزرگ (بزرگ‌تر از 100 متر) به طور متوسط هر 10 هزار سال یکبار زمین را تهدید می‌کنند. بد نیست بدانید که بزرگ‌ترین سیارک حاضر در منظومه شمسی «سرس» نام دارد. اگر زمین را به اندازه یک سکه تصور کنیم، سرس تقریباً به اندازه یک دانه خشخاش خواهد بود.
اگرچه عبور سیارک‌ها در نزدیکی زمین همیشه وجود دارد و حتی برخی به اندازه قابل توجهی بزرگ هستند، اما ناسا تأکید می‌کند که هیچ سیارک خطرناکی در فاصله‌ای تهدیدآمیز در قرن آینده به زمین نزدیک نخواهد شد.
البته اجرام کوچکتر مثل شهاب‌سنگ‌ها دائما وارد جو زمین می‌شوند و در جو می‌سوزند، بدون آنکه خطر قابل توجهی ایجاد کنند.