بزرگنمايي:

نسیم گیلان - زومیت / ساس‌ها احتمالاً نخستین آفت شهری تاریخ بوده‌اند و مطالعه‌‌ی جدید ژنوم آن‌ها نشان می‌دهد که موفقیتشان از همان دوران آغاز تمدن بشر آغاز شده است.
از کک‌ها گرفته تا پشه‌ها، موجودات مزاحم کم نیستند و جای تعجب نیست که اکثریت آن‌ها را حشرات تشکیل می‌دهند؛ زیرا این موجودات تا 90 درصد از کل جانوران روی سیاره را تشکیل می‌دهند. اما اکنون دانشمندان با بهره‌گیری از روش‌های نوین ژنتیکی در شناسایی گونه‌ها، توانسته‌اند دریابند که ساس‌ها نخستین حشراتی بودند که به انسان‌ها علاقه‌مند شدند و ما هنوز هم بعد از گذشت تقریباً 60هزار سال، غذای اصلی در منوی آن‌ها محسوب می‌شویم.
ساس‌ها از زمان دایناسورها روی زمین حضور داشته‌اند
به‌ گزارش نیواطلس، محققان دانشگاه ویرجینیا در حال مقایسه‌ی ژنوم دو تبار متفاوت از ساس‌ها بودند؛ یکی از این تبارها، که تصور می‌شود هزاران سال پیش با نئاندرتال‌ها همراه شده و دیگری که به میزبان اصلی‌اش یعنی خفاش وفادار مانده است.
آنچه محققان کشف کردند، این بود که هرچند جمعیت ساس‌هایی که از خفاش‌ها تغذیه می‌کردند در طی هزاران سال کاهش یافته است، ساس‌هایی که امروزه می‌شناسیم همزمان کنار انسان‌ها تکامل یافته‌اند و همین امر آن‌ها را به قدیمی‌ترین «آفت» شناخته‌شده برای انسان تبدیل می‌کند. 
بازار
لندسی مایلز، نویسنده‌ی اصلی و محقق دپارتمان حشره‌شناسی دانشگاه ویرجینیا‌تک، گفت: «ما می‌خواستیم تغییرات در اندازه‌ی مؤثر جمعیت را بررسی کنیم، یعنی تعداد افرادی از یک گونه که واقعاً در تولید نسل بعدی نقش دارند؛ زیرا این شاخص می‌تواند نشان دهد که در گذشته چه اتفاقی برای آن‌ها افتاده است.»
مایلز افلزود: «در ابتدا، هر دو جمعیت ساس روندی کاهشی را نشان دادند که با دوره‌ی آخرین بیشینه یخچالی همخوانی دارد. تبار وابسته به خفاش‌ها هرگز به حالت اولیه بازگشت و هنوز هم در حال کاهش جمعیت است. اما بخش واقعاً هیجان‌انگیز اینجاست که جمعیت وابسته به انسان دوباره احیا شد و اندازه مؤثر جمعیتشان افزایش یافت.»
مطالعات نشان داده‌اند که ساس‌ها از زمان دایناسورها روی زمین حضور داشته‌اند و با آغاز زندگی اجتماعی انسان‌ها، دو گونه‌ی رایج ساس یعنی ساس معمولی (Cimex lectularius) و ساس گرمسیری (Cimex hemipterus)، مسیر بقا در کنار انسان را پیش گرفتند.
ساس‌ها از نخستین آفات انسانی‌اند که همراه با انسان‌های اولیه حدود 60‌هزار سال پیش از غارها بیرون آمدند. پژوهش‌های ژنتیکی نشان می‌دهد که گونه‌های وابسته به انسان ساس‌ها با تغییر در شیوه زندگی انسان‌ها، مسیر بقا را پیدا کردند و درنتیجه‌ی همراهی با ما، تنوع ژنتیکی کمتری دارند. مقاومت ژنتیکی در برابر حشره‌کش‌ها نیز حذف این آفات را دشوارتر کرده است.