نسیم گیلان - خراسان / افراد مبتلا به اختلال کمتوجهیــبیشفعالی معمولا با پدیدهای موسوم به «کورزمانی» مواجهاند، یعنی از سرعت گذر زمان یا مدت واقعی انجام دادن کارها درک درستی ندارند. نیویورکپست به نقل از دکتر جاناتان آلپرت، رواندرمانگر، مشکل همیشه دیر رسیدن را اغلب ترکیبی از الگوهای روانشناختی و عوامل عصبزیستی میداند که افراد گاه متوجه تاثیر آنها بر رفتارشان نیستند. او میگوید: «برای بعضی افراد، این مسئله به ویژگیهای شخصیتی آنان برمیگردد. آنها حواسپرتاند، درباره مدت زمان انجام شدن کارها بیشازحد خوشبیناند یا اساسا درباره تاثیر واقعی رفتارشان بر دیگران آگاهی کافی ندارند». این کارشناس میافزاید که در موارد دیگر، ریشه مشکل به تفاوتهای عصبزیستی مربوط میشود که بر نحوه اداره زمان در مغز تاثیر میگذارد. این تفاوتها میتوانند تخمین مدت زمان انجام دادن کارها یا جابهجایی از یک فعالیت به فعالیت دیگر را دشوار کنند و در نهایت به همیشه دیر رسیدن منجر شوند. آلپرت معمولا به مراجعانش پیشنهاد میکند یک «ممیزی زمان» ساده انجام دهند؛ به این معنا که ابتدا حدس بزنند یک کار روزمره چقدر طول میکشد و سپس زمان واقعی انجام دادن آن را اندازهگیری کنند. به گفته او، این کار به بازسازی یک ساعت درونی دقیقتر کمک میکند. او تاکید میکند: «اضافه کردن ۱۰ تا ۱۵ دقیقه فاصله بین فعالیتها، شتاب و عجلهای را که به دیر رسیدن منجر میشود، کاهش میدهد.»