نسیم گیلان - خبرآنلاین / یک فعال رسانه ای گفت: منتقدان دولت دو گروه هستند. یک گروه تندروهای پایداری هستند که حساب شان جداست. یکسری دیگر هستند که به آقای پزشکیان رای داده اند و به دولت ایشان اعتقاد دارند و معتقدند که باید دولت را حمایت کرد اما همچنان باید نسبت به دولت نظارت جدی داشت و اگر جایی کوتاهی وجود دارد، باید انتقاد کرد.
محمد مهاجری، فعال رسانه ای ، در گفت و گویی به بیان نکاتی درباره انتقادات حامیان پزشکیان از او، اختلافات سیاسی در کشور و .... پرداخته است.
در ادامه مشروح این گفت و گو را به نقل از روزنامه هم میهن بخوانید؛
در فضای سیاسی ایران یک جریان حامی دولت داریم و در مقابل آن جریانی قرار دارد که منتقد دولت است. طبیعتاً نوع نگاه آنها به مسائل، بحث های مختلفی در فضای سیاسی ایجاد می کند و اختلافاتی به میان می آید. چقدر دولت ها باید بر این اختلافات اشراف داشته باشند و چقدر باید نسبت به آن واکنش نشان دهند؟
منتقدان دولت دو گروه هستند. یک گروه تندروهای پایداری هستند که حساب شان جداست. یکسری دیگر هستند که به آقای پزشکیان رای داده اند و به دولت ایشان اعتقاد دارند و معتقدند که باید دولت را حمایت کرد اما همچنان باید نسبت به دولت نظارت جدی داشت و اگر جایی کوتاهی وجود دارد، باید انتقاد کرد. این گروه از منتقدان را باید از مخالفان تندی که منطقی در انتقاد ندارند، جدا کرد. من اعتقاد دارم که دولت باید به این منتقدان نوع 2 خیلی بیشتر توجه کند و آنها را هم صنف گروه اول نداند.
تحلیل تان از اختلافات و دعواهای سیاسی و نسبتش با دولت و تصمیمات دولت چیست؟
اینها کاملاً همسو با دولت و دنبال حل مشکلات کشور هستند. اما در بین افرادی که مدافع دولت هستند، افرادی وجود دارند که به هیچ وجه انتقادی را به دولت برنمی تابند و یک گروهی هم هستند که می گویند اگر هم قرار است انتقادی شود، باید در فضای ملایم و غیررسانه ای باشد. من معتقدم که در بین این 4گروه، آن گروه دوم قابل اعتناتر و قابل توجه تر هستند و دولت باید به آنها توجه کند که این مشکلات را رسانه ای هم می کنند؛ حتی ممکن است گاهی اوقات تند شوند و از دایره انصاف خارج شوند اما به مراتب از افرادی که می خواهند ماله کشی کنند و همه اشکالات دولت را حُسن ببینند، ارجحیت دارند.
برخی برای این اختلافات و دعواها قابلیت مانع سازی در برابر راه دولت را مطرح می کنند. آیا این دعواها و اختلافات می تواند مانعی پیش پای دولت شود؟
این اختلافات تا وقتی که در حد رسانه و نظر است، تهدید نیست بلکه فرصت است. اما باید نگران بود از تشکل ها و گروه های فشاری که از جاهای دیگری چیزهایی را به دولت تحمیل می کنند. آنهایی که فشارهای بیرون از نقد سیاسی انجام می دهند، توانایی این را دارند که دولت را زمین گیر کنند. برای نمونه می توان به موضوع فیلترینگ اشاره کرد. هر عقل سلیمی می پذیرد که باید فیلترینگ برداشته شود، خود آقای پزشکیان هم یک سال و نیم است که مدافع این موضوع است. معلوم است که گروه های فشاری وجود دارند که نمی خواهند بگذارند این موضوع اتفاق بیفتد. یا مثلاً در قضیه CFT، گروه فشاری را در مجمع داشتند و تلاش می کردند که نشود.
با توجه به آنچه که در یک سال اخیر گذشته و تجربه ای که به دست آمده است؛ چه توصیه ای برای ادامه راه به دولت و شخص مسعود پزشکیان دارید؟
دولت هم یکسری محدودیت ها و هم یکسری اختیارات دارد. تحریم و جنگ، موانع جدی است اما دولت اختیاراتی دارد که می تواند در همین روزگار سخت، از انتصابات بهتری استفاده کند تا کار را پیش ببرد. من احساس می کنم که دولت از همه اهرم هایی که دارد استفاده نمی کند، برخی از وزرا، معاونین وزرا، رئیس سازمان ها و برخی استانداران، افرادی هستند که بازدهی نزولی برای دولت دارند و شاید تغییر آنها بتواند یک امیدی را در خود دولت هم ایجاد کند.