نسیم گیلان - تسنیم /با بازگشت محدودیت‌های برقی به صنعت سیمان از ابتدای مردادماه، نگرانی‌ها درباره اختلال در تولید و تکرار نوسانات قیمتی دوباره بالا گرفته است؛ در حالی که هنوز راهکاری پایدار برای چالش‌های این صنعت ارائه نشده است.
در اوایل خردادماه با کاهش محدودیت‌های تأمین برق، تولید در صنعت سیمان مجدداً به مدار بازگشت و بازار نشانه‌هایی از آرامش را تجربه کرد، اما در حال حاضر بار دیگر زنگ خطر برای این صنعت به صدا درآمده است. به‌دنبال آغاز فاز جدید محدودیت‌های برقی از ابتدای مردادماه، نگرانی‌ها درباره اختلال در روند تولید و نوسانات قیمتی در بازار سیمان شدت گرفته است.
در خردادماه، تصمیم مشترک وزارت صمت و وزارت نیرو برای کاهش محدودیت‌های تأمین برق صنعت سیمان، منجر به احیای فعالیت بسیاری از کارخانه‌ها شد؛ به‌گونه‌ای که قیمت هر کیسه سیمان 50 کیلویی که پیش‌تر به بالای 350 هزار تومان رسیده بود، به زیر 200 هزار تومان کاهش یافت. با این حال، کارشناسان از همان زمان هشدار داده بودند که چالش‌های ساختاری این صنعت همچنان پابرجاست و کاهش فشار برقی، تنها راه‌حل موقتی است.
بازار ![]()
اکنون با آغاز دوباره محدودیت‌ها، علی اکبر الوندیان، دبیر انجمن صنفی کارفرمایان صنعت سیمان، در گفت وگو با تسنیم از شدت گرفتن خاموشی‌ها در کارخانه‌های سیمان خبر می‌دهد. او می‌گوید: «از اول مردادماه محدودیت‌های برقی شدت گرفته و به‌صورت متفاوت در کارخانه‌ها اعمال می‌شود؛ برخی واحدها چند روز در هفته به‌طور 24 ساعته قطع برق دارند و برخی نیز با 40 تا 90 درصد محدودیت مواجه هستند. حتی برخی کارخانه‌ها برای حفظ چرخه تولید به شیفت شب روی آورده‌اند.»
با این حال، الوندیان تأکید می‌کند که بازار فعلاً با کمبود عرضه یا افزایش قیمت مواجه نشده است، اما برای پیشگیری از التهاب‌های احتمالی، انجمن در حال رایزنی با وزارت صمت و نیرو برای تأمین حداقلی برق مورد نیاز کارخانه‌هاست.
او همچنین خاطرنشان کرد که محدودیت‌های جدید به‌صورت رسمی به انجمن اعلام نشده و صرفاً از طریق ابلاغ به کارخانه‌ها اجرا شده است.
به گزارش تسنیم، بنا به اظهارات فعالان صنعت، سهم انرژی برق در بهای تمام‌شده سیمان، بسته به نوع تأمین آن (بازار سبز، شبکه سراسری، یا ژنراتورهای اضطراری)، متفاوت است. اما آنچه بیش از خود قیمت برق تولید را تهدید می‌کند، ناپایداری در عرضه و تصمیم‌گیری‌های لحظه‌ای است.
قطع‌های بدون اعلام قبلی، تغییرات ناگهانی در جدول تخصیص برق و نبود تفاهم‌نامه‌های مشخص بین وزارت نیرو و صنایع بزرگ، موجب شده تا بسیاری از تولیدکنندگان از برنامه‌ریزی برای تعمیرات، سفارش‌گذاری مواد اولیه و صادرات باز بمانند.
برخی کارشناسان انرژی نیز با انتقاد از نبود شفافیت در اولویت‌بندی تخصیص برق، معتقدند که صنعت سیمان به‌رغم اهمیت در زنجیره ساخت‌وساز، در تصمیم‌گیری‌های کلان جایگاه باثباتی ندارد.
کارشناسان معتقدند که تداوم وضعیت فعلی، تنها با اقداماتی موضعی و کوتاه‌مدت قابل مدیریت نخواهد بود. چند محور اصلاحی در این زمینه عبارت‌اند از:
1. طراحی نقشه راه ملی تأمین انرژی صنایع انرژی‌بر
شامل برنامه‌های مشترک میان وزارت نیرو، وزارت صمت و سازمان برنامه و بودجه برای تأمین پایدار برق و گاز با نگاه 5 تا 10 ساله.
2. ایجاد نظام تعرفه‌گذاری پلکانی و تشویقی
بر پایه بهره‌وری انرژی، به‌گونه‌ای که واحدهای به‌روز مشوق دریافت کنند و صنایع کم‌بازده به نوسازی واداشته شوند.
3. تثبیت مقررات صادراتی و داخلی
مانند تصمیم اخیر درباره الزام به صادرات از مسیر بورس کالا، که هرچند مثبت ارزیابی می‌شود، اما باید در چارچوب سیاستی شفاف و قابل پیش‌بینی اجرایی شود.
4. سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های تولید پراکنده و انرژی تجدیدپذیر
برای کاهش فشار به شبکه سراسری و افزایش تاب‌آوری صنایع.