بزرگنمايي:

نسیم گیلان - ایسنا / پژوهش جدید دانشمندان انگلیسی نشان می‌دهد اگر با ربات‌ها بازی کنیم، آنها را بیشتر شبیه به انسان می‌بینیم.
روانشناسان مدتها در حال بررسی این موضوع بوده‌اند که چه چیزی باعث می‌شود تعاملات ربات‌ها حس انسانی‌تری داشته باشد. اکنون بررسی جدید پژوهشگران «دانشگاه ایست آنگلیا»(UEA) نشان می‌دهد که بازی کردن با ربات‌ها می‌تواند به آشکار شدن جنبه انسانی آنها کمک کند.
بازار
این گروه پژوهشی می‌گویند که این پیامدها برای آینده حوزه رباتیک قابل توجه هستند. از آنجا که ربات‌ها در حال حاضر نقش‌هایی را از مراقبت گرفته تا خدمات مشتریان بر عهده می‌گیرند، طراحی کارهایی که تعامل اجتماعی را ارتقاء می‌دهند، می‌تواند آنها را برای انسان‌ها قابل قبول‌تر کند.
دکتر «ناتالی وایر»(Natalie Wyer)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ربات‌ها و هوش مصنوعی به سرعت در حال تبدیل شدن به اجزای ثابت خانه‌ها، بیمارستان‌ها و محل‌های کار هستند. ما می‌خواستیم بهتر بفهمیم که آیا افراد می‌توانند با ربات‌ها به همان روشی که با سایر انسان‌ها تعامل دارند، تعامل داشته باشند و این که آیا ما می‌توانیم آنها را چیزی بیش از قطعات فلز، تراشه‌های رایانه‌ای و سیم‌ ببینیم.
این گروه پژوهشی، مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را با یک ربات به شکل جعبه‌ به نام «کازمو»(Cozmo) ترتیب دادند. بیش از 100 شرکت‌کننده با کازمو تعامل داشتند و نیمی از آنها تشویق شدند که ابتدا یک بازی اجتماعی را با آن انجام دهند.
پژوهشگران دریافتند شرکت‌کنندگانی که پیشتر با کازمو بازی کرده بودند، این ربات را بیشتر شبیه به انسان می‌دانستند. در مقابل، کسانی که صرفاً به صورت مکانیکی با ربات تعامل داشتند، چنین تصوری نداشتند. وایر گفت: ما دریافتیم که وقتی افراد با یک ربات تعامل اجتماعی دارند، اعمال آن را بیشتر شبیه به اعمال یک انسان می‌پندارند. یکی از جنبه‌های کلیدی موضوع این است که اگرچه افراد عموماً در قضاوت زمان‌بندی رویدادها دقیق هستند، اما وقتی این رویدادها توسط عمل انسان ایجاد می‌شوند، اشتباهات سیستماتیک مرتکب می‌شوند. ما دریافتیم که شرکت‌کنندگان در رابطه با اعمال کازمو، همان نوع اشتباهات را مرتکب شدند، اما تنها در صورتی که یک بازی‌ را انجام داده باشند و بازی، کازمو را به گونه‌ای نشان داده باشد که گویی به طور مستقل فکر می‌کند.
این نشان می‌دهد که زمینه، مهم است. حتی ربات غیر انسان‌نمای کازمو نیز پس از این که شرکت‌کنندگان با آن بازی کردند، بیشتر شبیه به انسان و کمتر شبیه به یک ماشین یا ابزار درک شد. وایر ادامه داد: پژوهش ما یک عامل ظریف اما قوی را در روابط انسان و ربات آشکار می‌کند که توانایی در نظر گرفتن آنها به عنوان افراد قادر به عمل مستقل است. بدون این توانایی، حتی پیشرفته‌ترین ربات‌ها نیز ممکن است چیزی بیش از یک ماشین تلقی نشوند.
با ورود فزاینده ربات‌ها به فضاهای مشترک با انسان، این پژوهش یک نکته کلیدی را برجسته می‌کند و آن این است که اگر می‌خواهیم با ربات‌ها به عنوان همکار همزیستی داشته باشیم، ممکن است ابتدا لازم باشد با آنها بازی کنیم.
این پژوهش در «Journal of Experimental Psychology: Human Perception and Performance» به چاپ رسید.