بزرگنمايي:

نسیم گیلان - ایسنا / دانشمندان کشف کردند که چگونه اسید اولئیک بیش از حد ممکن است مدیریت وزن طولانی مدت را تضعیف کند.
یک اسید چرب رایج در روغن زیتون و همچنین بسیاری از روغن‌های گیاهی دیگر، تولید سلول‌های چربی جدید را در بدن تحریک می‌کند و شرایطی را ایجاد می‌کند که می‌تواند در طول زمان منجر به ذخیره‌سازی بیشتر چربی و افزایش وزن ناخواسته شود.
تا پیش از این، افزایش وزن مرتبط با این اسید چرب به محتوای کالری بالای غذاهایی که در آن یافت می‌شد، نسبت داده می‌شد.
بازار
محققان دانشگاه اوکلاهاما(Oklahoma)، همراه با دانشمندان پزشکی دانشگاه ییل(Yale) و نیویورک(New York) شناسایی کرده‌اند که اسید اولئیک(oleic acid) که یک اسید چرب تک غیراشباع است که به طور کلی برای قلب و کلسترول خون مفید است و یکی از ویژگی‌های رژیم غذایی مدیترانه‌ای است، می‌تواند در مقادیر بیش از حد باعث تولید بیش از حد یک پروتئین سیگنال‌دهنده به نام پروتئین AXR شود که به عنوان پروتئین فرعی تنظیم‌کننده AKT شناخته می‌شود و نتیجه این افزایش، رشد سلول‌های پیش‌سازی است که سپس به سلول‌های چربی جدید تمایز می‌یابند.
مایکل رادولف(Michael Rudolph)، استادیار بیوشیمی و فیزیولوژی در کالج پزشکی دانشگاه اوکلاهاما گفت: ما می‌دانیم که انواع چربی‌هایی که مردم می‌خورند در طول همه‌گیری چاقی تغییر کرده است. ما می‌خواستیم بدانیم که آیا صرفاً زیاده‌روی در یک رژیم غذایی سرشار از چربی باعث چاقی می‌شود یا ترکیب این اسیدهای چرب که روغن‌های موجود در رژیم غذایی را تشکیل می‌دهند نیز مهم است؟ آیا مولکول‌های چربی خاص پاسخ‌هایی را در سلول‌ها ایجاد می‌کنند؟
اسید اولئیک، یک اسید چرب امگا 9، چربی غالب در روغن زیتون است، اما در روغن کانولا، آفتابگردان، آووکادو و بادام زمینی و همچنین در بسیاری از چربی‌های حیوانی نیز یافت می‌شود. اکنون از آنجا که اسید اولئیک نشان داده است که عمر مفید روغن را افزایش می‌دهد، نسخه‌های روغنی با اولئیک بالا به طور گسترده در غذاهای تجاری و فست فودها استفاده می‌شوند.
در این مطالعه، موش‌ها با رژیم‌های غذایی سرشار از انواع چربی از جمله گوشت خوک، روغن نارگیل و شیر تغذیه شدند. از میان اسیدهای چرب مختلف مورد مطالعه، تنها اسید اولئیک مسیر رشد سلول‌های چربی بدن را تحریک می‌کند که شاهد افزایش تولید سلول‌های پیش‌ساز چربی(APC) و تسریع در بلوغ سلول‌ها به سلول‌های چربی بودیم. همین تغییرات بیولوژیکی در APCهای جدا شده انسانی در آزمایشگاه نیز مشاهده شد.
در شرایط عادی، این فرآیند که به عنوان آدیپوژنیز(adipogenesis) شناخته می‌شود، طبیعی، مفید و تنظیم شده است. در اصل، وقتی سلول‌های چربی موجود ما پر می‌شوند، سیگنال‌هایی برای پشتیبان‌گیری می‌دهند. با شنیدن این تماس، APCهای خفته بیدار می‌شوند و به سلول‌های چربی جدید تبدیل می‌شوند تا انرژی بیشتری ذخیره کنند.
این امر به بدن کمک می‌کند تا از بارگذاری بیش از حد سلول‌ها جلوگیری کند که اگر تحت فشار بیش از حد قرار گیرند، می‌توانند پاره شوند و چربی را در جریان خون، کبد و ماهیچه‌ها آزاد کنند که می‌تواند منجر به مشکلات جدی سلامتی شود.
محققان دریافتند که به نظر می‌رسد مصرف بیش از حد اسید اولئیک، این سامانه ایمنی را کوتاه می‌کند و حتی زمانی که به آنها نیازی نیست، باعث تولید APCهای جدید و فعال کردن سلول‌های پیش‌ساز خفته موجود می‌شود.
رادولف گفت: شما می‌توانید سلول‌های چربی را به عنوان یک ارتش در نظر بگیرید. زمانی که اسید اولئیک می‌دهید، در ابتدا تعداد «سربازان سلول‌های چربی» در این ارتش افزایش می‌یابد که ظرفیت بیشتری برای ذخیره مواد مغذی اضافی در رژیم غذایی ایجاد می‌کند. با گذشت زمان، اگر مواد مغذی اضافی بر تعداد سلول‌های چربی غلبه کند، چاقی می‌تواند رخ دهد که در صورت عدم کنترل می‌تواند منجر به بیماری‌های قلبی عروقی یا دیابت شود.
علاوه بر این، مطالعات نشان داده‌اند که چگونه سلول‌های چربی یک «حافظه ماهیچه‌ای» اپی‌ژنتیکی را حفظ می‌کنند، بنابراین وقتی تشکیل شدند، وقتی وزن کم می‌کنیم، ناپدید نمی‌شوند، بلکه کوچک می‌شوند، اما می‌توانند در این حالت برای سال‌ها وجود داشته باشند و کاهش وزن را سخت‌تر و افزایش وزن را بسیار آسان‌تر می‌کنند.
با افزایش تعداد و آمادگی سلول‌های چربی، اسید اولئیک ممکن است بافت چربی را برای ذخیره چربی بیشتر در طول زمان آماده کند.
با این حال، این مطالعه دارای چند محدودیت کلیدی است. واضح است که این آزمایش بر روی موش‌ها و سلول‌های انسانی جدا شده انجام شده است. محققان همچنین قادر به هدف قرار دادن مستقیم APCها نبودند، بنابراین ما نمی‌دانیم که مکانیسم‌های بیولوژیکی دیگر چگونه به این فرآیند کمک می‌کنند و در نهایت، مشخص نیست که آیا افزایش در APCها که به سلول‌های چربی تمایز می‌یابند، مستقیماً به چاقی کمک می‌کند یا خیر.
این مطالعه اثرات طولانی مدت بر قند خون، سطح انسولین یا التهاب را در نظر نمی‌گیرد. بنابراین در حالی که می‌دانیم آدیپوژنیز چگونه کار می‌کند، نمی‌دانیم که آیا ایجاد این سلول‌های چربی جدید واقعاً خبر خوبی است یا نه.
از همه مهم‌تر، زمینه در اینجا مهم است. از این گذشته، در رژیم‌های مدیترانه‌ای که روغن زیتون در حد اعتدال مصرف می‌شود، مصرف اسید اولئیک به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته و به عنوان یک عامل کلیدی در کاهش کلسترول و کاهش خطر بیماری‌های قلبی عروقی، سرطان و سایر بیماری‌ها شناسایی شده است.
رادولف گفت: من فکر می‌کنم پیام این مطالعه، مصرف به حد اعتدال و مصرف چربی‌ها از منابع مختلف است. سطوح نسبتا متعادل اسید اولئیک مفید به نظر می‌رسد، اما سطوح بالاتر و طولانی مدت ممکن است مضر باشد.
وی افزود: اگر فردی در معرض خطر بیماری قلبی باشد، سطوح بالای اسید اولئیک ممکن است ایده خوبی نباشد.
این مطالعه در مجله Cell Reports منتشر شده است.