چاپ

نسیم گیلان - آخرین خبر / عمر، حبابی گریزان است که آن را با مو به گردون بسته اند. هر آن ممکن است این نخِ نازک پاره شود و حبابِ عمر رها شود و برود در لامکان. این عمر نازک، این نخ ناچیز، تاب و طاقت سنگینی غم روزگار را ندارد. غم روزگار را که به نخ عمر ببندی، پاره می شود.
نخ عمر زورش به غم روزگار نمی رسد شاید تنها بتوانی غم خود را به آن ببندی.
غم روزگار دریا دریاست، نمی توانی آن را بخوری، تنها غم خویش را جرعه جرعه سر بکش.
پیوند عمر بسته به مویی است هوش دار
غمخوار خویش باش غم روزگار چیست
برگرفته از erfannazarahari