بزرگنمايي:

نسیم گیلان - ایسنا / کتاب «نویسندگی با صدای بلند، راهکارهای نوشتن برای رسانه و رادیو» نوشته یدالله گودرزی منتشر شد.
در معرفی این کتاب که به همت جشنواره رادیو توسط انتشارات سروش به چاپ رسیده است، می‌خوانیم: «این کتاب مورد نیاز همه کسانی است که می‌خواهند نویسنده شوند و در رسانه‌های جدید، مخاطبان بیشمار را به خوانش متن‌هایشان فرابخوانند.
در این کتاب، مباحثی از این دست آمده است: اهمیت و خاستگاه‌های نوشتن، تفاوت نوشتار رادیو و دیگر رسانه‌ها، شکسته‌گویی و شکسته‌نویسی، فرایند نگارش برای رادیو، شگردهای تاثیرگذاری، گزینش نام، نوشتن برای برنامه، جمله‌بندی، الگوهای تنظیم متن، گرافیک متن، نکاتی برای بهتر نوشتن، نوآوری در نوشتن، تقلید در نویسندگی، نمایش رادیویی، اقتباس در رادیو، کتاب صوتی و اقتباس، داستان در رادیو، طنز و انواع آن، خبر در رادیو، نویسندگی برای فضای مجازی، اینستاگرام، بله، ایتا و تلگرام، هوشواره (هوش مصنوعی)، آیین‌نامه نویسندگی.
در پایان کتاب نیز به نام‌های نویسندگان رادیو اشاره شده که بعضا از نویسندگان برجسته‌ کشور هستند.
در این کتاب راهکارهای گوناگونی برای علاقه‌مندان به نویسندگی در رادیو و رسانه‌های مجازی آمده است. با توجه به اینکه در این زمینه آثار اندکی وجود دارد این کتاب می‌تواند یاریگرِ نویسندگان، برنامه‌سازان و بلاگرها باشد.»
یدالله (شهاب) گودرزی در بخشی از این کتاب با عنوان «هوش مصنوعی و رسانه» نوشته است: «یکی از امکانات تازه‌ فناوری، هوشواره یا همان هوش مصنوعی است. هم‌اکنون با توجه به ناشناختگی امکانات این پدیده‌ تازه در عرصه‌های هنری و ادبی بعضاً در حد تفنن و ماجراجویی به کار گرفته شده اما قطعاً به زودی با شناخت ظرفیت‌های آن کاربرد وسیع و گسترده‌ای در حوزه‌های ادبی و هنری مانند حوزه‌های دیگر پیدا خواهد کرد. این روزها کارافزارها و اپ‌هایی در دسترس عموم قرار گرفته که با توجه به رایگان بودن آنها نسخه‌های اولیه‌ای از این فناوری است و برای کارهای حرفه‌ای‌تر و پیچیده‌تر باید از نسخه‌ها و بخش‌های پولی بهره گرفت.
در فضای مجازی و رایاسپهر وبگاه‌های مختلفی به معرفی کارافزارهای هوشواره می‌پردازند و آنها را خوب و بی‌نقص معرفی می‌کنند در حالی که به راستی چنین نیست و به خاطر غیبت هوش و تشخیص انسانی اتفاقاتی رخ می‌دهد که از اعتبار آنها می‌کاهد.
هوشواره در زمینه‌های مختلف کاستی‌هایی دارد که ممکن است در آینده بسیاری از آنها مرتفع شوند؛ به طور کلی هوشواره، هوشِ هیجانی و عاطفی ندارد و این موضوع ممکن است این پدیده را در تفسیر متون دچار اشتباه کند. دیگر آنکه حریم خصوصی فعلاً در هوشواره جایی ندارد.
بازار
متن‌ها و نوشتارهایی که کارافزارهای هوشواره تولید می‌کنند و شخصاً آنها را آزمایش کرده‌ام ایراداتی دارند که برخی از آنها را برمی‌شمارم:
1- فقدان عمق لازم پژوهش‌ها
2 - کلیشه‌پردازی و تکرار
3- تهی بودن از احساسات انسانی
 4- یکدست نبودن مطالب ارائه‌شده
 5- ذکر نکردن منابع
 6- ناپیوستگیِ نوشتارها
 7- بروز اشتباه در کاربرد مطالب، جمله‌ها، واژه‌ها و...
البته برخی از همین الان سراغ بهره‌برداری از این امکان رفته‌اند و در حوزه‌های مختلف از آن بهره می‌گیرند و این بهره‌گیری نیز جز با نگاه ژرف و دقیق قابل تشخیص نیست، اما بدون تردید هرچه جلوتر برویم نقص‌ها و کاستی‌های فضای هوشواره کمتر خواهد شد.
در حوزه داستان‌نویسی شخصاً دست به تجربه‌های جالبی با هوش مصنوعی زدم، در زمینه شعر هم این کار را کردم و نیز در برخی زمینه‌های دیگر که پاسخ‌های جالبی دریافت کردم. البته در حوزه شعر، پاسخ‌های هوشواره ناقص و دم دستی و گاه خنده‌دار بود اما پاسخی که از هوشواره در حوزه‌ داستان دریافت کردم بسیار جالب می‌نمود که نمونه‌ای از آن در کتاب آمده است، داستانی تخیلی درباره‌ راه‌اندازی یک شبکه رادیویی فارسی‌زبان در مریخ.»