بزرگنمايي:

نسیم گیلان - مهر /دانشمندان نانوذرات هوشمندی طراحی کرده‌اند که می‌توانند داروهای ضدالتهاب را از سد خونی مغز عبور داده و به هیپوتالاموس برسانند. این فناوری نوین در درمان بیماری های آلزایمر و ... موثر است.
دانشمندان دانشگاه ایالتی اورگن نانوذرات هوشمندی طراحی کرده‌اند که می‌توانند داروهای ضدالتهاب را از سد خونی مغز عبور داده و به‌طور هدفمند به هیپوتالاموس برسانند. این فناوری نوین در درمان بیماری‌های التهابی مغز مانند آلزایمر، ام‌اس، پارکینسون و به‌ویژه کاشکسیای ناشی از سرطان امیدبخش است. نانوحامل‌ها با دو پپتید هدف‌گیر، دارو را فقط در شرایط التهابی و درون سلول‌های میکروگلیا آزاد می‌کنند و بدین‌ترتیب اثربخشی و ایمنی درمان را افزایش می‌دهند.
دانشمندان دانشگاه ایالتی اورگن (OSU) موفق به توسعه نانوذراتی شدند که می‌توانند داروهای ضدالتهاب را به‌طور مؤثر به مغز منتقل کنند. این دستاورد گامی بزرگ در درمان بیماری‌هایی مانند آلزایمر، ام‌اس، پارکینسون و کاشکسیای ناشی از سرطان محسوب می‌شود.
در پژوهشی که نتایج آن در نشریه Advanced Healthcare Materials منتشرشده، تیمی به رهبری پروفسور اوله تاراتولا از دانشکده داروسازی OSU، نانوحامل‌هایی با دو پپتید هدف‌گیر طراحی کرده‌اند که با موفقیت از سد خونی مغز (BBB) عبور کرده و داروی بازدارنده IRAK4 را به هیپوتالاموس، مرکز کنترل تعادل درونی بدن، رسانده‌اند.
چرا این موضوع مهم است؟ هیپوتالاموس نقش کلیدی در تنظیم دمای بدن، خواب، گرسنگی، تشنگی، احساسات و تولید هورمون‌ها ایفا می‌کند. در بیماری‌هایی مانند سرطان، التهاب در این ناحیه‌ای از مغز باعث به‌هم‌ریختگی اشتها و سوخت‌وساز می‌شود و حتی با وجود تغذیه، فرد به سرعت وزن و توده عضلانی از دست می‌دهد.
کاشکسی یکی از مهلک‌ترین سندرم‌های مرتبط با سرطان است که تا 80٪ بیماران مبتلا به سرطان‌های پیشرفته را درگیر می‌کند و مسئول مرگ نزدیک به 30٪ آن‌هاست.
این حامل‌ها با دو پپتید ویژه به‌صورت هدف‌مند وارد سلول‌های میکروگلیا (واسط‌های اصلی التهاب در مغز) در هیپوتالاموس می‌شوند. سپس با افزایش سطح گلوتاتیون داخل سلولی که در شرایط التهابی افزایش می‌یابد، دارو به‌صورت کنترل‌شده آزاد می‌شود.
به گفته‌ی پروفسور تاراتولا: «این نانوساختارها می‌توانند زمینه‌ساز درمان‌های نوین برای بسیاری از بیماری‌های التهابی مغز مانند آلزایمر، ام‌اس و پارکینسون باشند.»
این تحقیق با حمایت مالی مؤسسه ملی سرطان (NCI)، مؤسسه ملی سلامت کودک و رشد انسانی (NICHD) ایالات متحده و بنیاد ملی پژوهش کره جنوبی انجام شد. همچنین Daniel Marks از شرکت Endevica Bio در این پروژه همکاری داشته است.