بزرگنمايي:

نسیم گیلان - فارس /بر اساس مطالعه‌ جدیدی که به تازگی در مجله‌ «علوم رشد» منتشر شده است، حضور والدین بر نحوه‌ واکنش مغز کودک به ترس تأثیر می‌گذارد.
 آیا تا به حال در موقعیتی قرار گرفته‌اید که فرزندتان از چیزی ترسیده یا مضطرب باشد و شما بخواهید او را به شجاعت و اعتماد به نفس تشویق کنید اما مطمئن نباشید چه بگویید یا چه کاری انجام دهید؟ تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تنها حضور والدین ممکن است برای تغییر پاسخ فرزندتان در شرایط ترس یا اضطراب کافی باشد. مطالعه‌ جدیدی که به تازگی در مجله‌ی «علوم رشد» منتشر شده است، حتی این نکته را مطرح می‌کند که حضور والدین ممکن است بر نحوه‌ی واکنش مغز کودک به ترس تأثیر بگذارد.
تحقیقات به طور مداوم نشان می‌دهد که کودکان از والدین خود می‌آموزند که چه چیزی ایمن و چه چیزی خطرناک است و چه زمانی باید بترسند. کودکان ترس را از والدین خود یاد می‌گیرند؛ این یادگیری از طریق مرتبط کردن واکنش ترس با یک شیء خنثی صورت می‌گیرد.برای مثال، دلیلی ندارد که کودکان از اجاق گاز داغ بترسند، اما از طریق والدین خود می‌آموزند که از آن بترسند. اولین باری که آن‌ها دست خود را به سمت اجاق داغ دراز می‌کنند و والدین‌شان فریاد می‌زنند یا دستشان را می‌گیرند، یاد می‌گیرند که شیء خنثی (اجاق گاز) را با ترس مرتبط کنند. محققان به این پدیده «شرطی‌سازی ترس» می‌گویند. کودکان همچنین با توجه به والدین خود یاد می‌گیرند که در امان هستند. برای مثال، آن‌ها یاد می‌گیرند که رویدادی که باعث ترس می‌شود (مانند یک فرد یا مکان جدید) را با امنیت مرتبط کنند، زمانی که ببینند والدین‌شان آرام می‌مانند. تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که اگر والدین حضور داشته باشند، احتمال بیشتری وجود دارد که کودکان رفتار شجاعانه (یعنی نزدیک شدن به چیزی که به آن‌ها یاد داده شده از آن بترسند) از خود نشان دهند. این مطالعه‌ی جدید با نشان دادن اینکه حضور والدین، واکنش ترس را در مغز کودکان کاهش می‌دهد، به درک ما از این فرآیند یادگیری کمک می‌کند.
جزئیات تحقیق
این مطالعه شامل کودکانی از 6 تا 17 سال بود. کودکان در اسکنر مغز قرار گرفتند و به آن‌ها آموزش داده شد تا اشکال تصادفی را با یک صدای بلند و ناگهانی مانند انفجار مهیب یا صدای بوق بلند مرتبط کنند.محققان پاسخ ترس را زمانی که والدین در کنار کودک حضور داشتند (در اسکنر مغز کنار کودک ایستاده بودند و دست خود را روی دست یا پای کودک می‌گذاشتند) با زمانی که والدین در اتاق نبودند، مقایسه کردند.

یافته‌های مطالعه
محققان دریافتند زمانی که والدین قبل از یادگیری ارتباط بین شکل و صدا حضور داشتند، کودکان در آمیگدال -بخشی از مغز که به ترس مرتبط است- واکنش کمتری نسبت به صدای بلند نشان می‌دادند. این یافته نشان می‌دهد که والدین در کودکان نقش تعدیل‌کننده را بازی می‌کنند، به این معنی که گرچه کودکان ممکن است همچنان ترس را تجربه کنند، واکنش ترس آن‌ها شدت‌ کمتری دارد.همچنین زمانی که والدین حضور داشتند، کودکان در ناحیه‌ی قشر پیشانی میانی مغز (medial prefrontal cortex – mPFC) در حین یادگیریِ ارتباط جدید با ترس، فعال‌سازی ضعیف‌تری نشان دادند. این یافته حاکی از آن است که حضور والدین بر نحوه‌ یادگیری کودکان درباره‌ی ترس‌های جدید نیز تأثیر می‌گذارد.این یافته‌ها چه معنایی برای زندگی روزمره‌ی شما دارد؟این یافته‌ها ممکن است به این معنی باشد که فرزندتان در زمان حضور شما ترس کمتری داشته باشد، به خصوص اگر به صورت فیزیکی به او نشان دهید که کنارش هستید (دست او را بگیرید، شانه یا پایش را لمس کنید و غیره). همچنین ممکن است به این معنا باشد که در زمان حضور شما، احتمال کمتری برای ایجاد ترس‌های جدید در آن‌ها وجود داشته باشد. این یک مطالعه‌ی بسیار کوچک است و تحقیقات بیشتری لازم است، اما دانستن این نکته برای والدین که حضورشان به نظر می‌رسد مهم است، می‌تواند آن‌ها را قدرتمند کند.
چگونه می‌توانید این یافته‌ها را در دنیای واقعی به کار بگیرید؟فرزند شما برای شروع پیش‌دبستانی مضطرب است. بنابراین از معلم می‌پرسید که آیا می‌توانید در اولین روز او را همراهی کنید. صرفاً دست او را بگیرید و با حضور آرام خود به او کمک کنید تا احساس اضطراب کمتری داشته باشد.هنگامی که فرزندتان از چیزی می‌ترسد، چه سگ باشد، چه رعد و برق یا فرو بردن سرش زیر آب در استخر، در مواقعی که می‌توانید کاملاً در کنار او باشید، به او کمک کنید تا به تدریج و با ملایمت با ترس‌هایش روبرو شود.می‌توانید از این یافته‌ها برای تشویق فرزندتان به امتحان کردن چیزهای جدید هم استفاده کنید. مثلا:فرزند شما می‌خواهد سوار ترن هوایی شود یا از سکو پرش بلند بزند، اما کمی می‌ترسد. با او همراهی کنید و با هم این کارها را انجام دهید.فرزندتان برای شرکت در یک مسابقه‌ی ورزشی یا اجرای برنامه در مدرسه مضطرب است. اگر امکانش را دارید، حتماً در آنجا حضور داشته باشید تا او شما را ببیند. همچنین می‌توانید قبل از شروع مسابقه یا اجرا با او در آغوش بگیرید یا به پشتش بزنید تا بداند کنارش هستید.اگر فرزندتان برای سخنرانی در جمع یا ارائه در مدرسه مضطرب است، با او تمرین کنید تا کم‌کم بر اضطرابش غلبه کند.