بزرگنمايي:

نسیم گیلان- نسیم طواف زاده در گفت وگویی بر لزوم مدیریت استفاده از یکبار مصرف های پلاستیکی تاکید و اظهار کرد: با گسترش شهرنشینی و به دنبال آن راحت تر زندگی کردن، یکبار مصرف ها به کمک ما آمدند، زیرا ما در دور تند زندگی هستیم.

وی با اشاره به حضور ظروف یکبار مصرف در جای جای زندگی از مراسمات گرفته تا مصارف خانگی، افزود: یکبار مصرف ها انواع مختلفی دارند و لذا قبل از هر چیزی باید بدانیم از چه نوع ظرفی استفاده می کنیم، زیرا خیلی از آنها اصلا مناسب درجه حرارت بالا نیستند و نباید برای غذای گرم و نوشیدنی داغ استفاده شوند.

این کارشناس محیط زیستی، با بیان اینکه ظروف یکبار مصرف(به غیر از پت) اصلا قابلیت بازیافت ندارند، تصریح کرد: در خوشبینانه ترین حالت اگر یکبار مصرف ها در محیط زیست پراکنده نشوند، پس از جمع آوری به مراکز دفن می روند و در مراکز دفن به مدت طولانی باقی می مانند. اگر مراکز دفن سرپوشیده نباشد، با نور آفتاب ذره ذره و تکه تکه شده و در هوا پراکنده می شوند و متاسفانه برخی از حیوانات از جمله پرندگان از آن تغذیه می کنند و آسیب جدی می بینند، زیرا تیزی برخی از ذرات حتی می تواند منجر به پاره شدن چینه دان یک پرنده شود.

لزوم استفاده از ظروف یکبارمصرف گیاهی

طواف زاده ادامه داد: دفن یکبار مصرف ها در مراکز دفن سرپوشیده نیز اگرچه از ذره ذره و تکه تکه شدن آن جلوگیری می کند، اما این مواد مدت طولانی تجزیه نمی شوند و بنا به جنسشان بین 50 تا 150 سال در طبیعت باقی می مانند لذا باید یک بازنگری اساسی درباره مصرف یکبار مصرف ها داشته باشیم که آیا اصلا از آنها استفاده کنیم و یا فقط در مکان های خاص آن را به کار ببریم؟!

وی با بیان اینکه در چند اخیر شاهد گسترش استفاده از لیوان های کاغذی به عنوان ظرف یکبار مصرف سازگار با محیط زیست هستیم، خاطرنشان کرد: لازم است بدانیم که این ظروف به ظاهر کاغذی نیز یک لایه پلاستیک دارند و اصلا بازیافت نمی شوند و عملا به طبیعت باز نمی گردند.

این کارشناس ارشد مدیریت اکوسیستمی، با تاکید بر لزوم استفاده از ظروف یکبار مصرف گیاهی بر پایه نشاسته ذرت و ساقه گندم و...، گفت: اگرچه استفاده از ظروف یکبار مصرف گیاهی هزینه بالاتری دارد، اما آسیب کمتری هم برای سلامت انسان و هم برای محیط زیست به دنبال دارد.

طواف زاده، با بیان اینکه مردم در گذشته از یکبار مصرف ها استفاده نمی کردند، متذکر شد: قبلا مردم در جمع آوری و آماده سازی و شستن ظروف چینی و ملامینی همکاری می کردند و همین فرایند نوعی همدلی و صمیمت ایجاد می کرد و موجب افزایش سرمایه اجتماعی در کنار آسیب نزدن به طبیعت می شد.

وی یکی از مصادیق این همراهی ها و همدلی ها را در فرایند شالیکاری دانست و گفت: قبلا شالیکاران از سم و کود استفاده نمی کردند و فامیل و همسایه و آشنا برای وجین به کمک هم می آمدند و هیچ سم و کودی را وارد محیط زیست نمی کردند لذا گاهی باید از دور تند زندگی کوتاه بیاییم.

افزایش 5 برابری پسماند تر در کل کشور

این فعال محیط زیستی، در پاسخ به این سوال که «اگر با ظروف یکبار مصرف پلاستیکی برخورد کردیم بهترین کار چیست؟»، خاطرنشان کرد: مهمترین کار در حال حاضر تفکیک و بازیافت است و لذا ابتدا باید به مثلث درج شده در پشت ظروف پلاستیکی توجه کنیم و اگر عدد داخل مثلت از پنج بالاتر بود(پلاستیک خش خشی) قابلیت بازیافت ندارد.

وی با بیان اینکه پت ها قابلیت بازیافت دارند، عنوان کرد: بهتر است از ظروف محکم تر مانند جای آب معدنی و روغن مایع و...یک «اکوبریک» بسازیم، یعنی مواد پلاستیکی غیر قابل بازیافت را فشرده کنیم و داخل ظروف پلاستیکی محکم تر مانند پت بریزیم تا حداقل در طبیعت رها نباشد و نفوذ نکند. امروزه گروه های محیط زیستی مختلفی داریم که این اکوبریک ها را به عنوان آجر جمع آوری می کنند و قرار است با استفاده از آنها در مناطق محروم مدرسه بسازنند و نخستین مدرسه در حال ساخت است.

این کارشناس ارشد مدیریت اکوسیستمی، یکی دیگر از پسماندهای جدی در کنار یکبار مصرف ها را غذاهای دورریز به ویژه در این شب ها و روزها دانست و یادآور شد: غذای نذری متبرک است و مصرف یک قاشق از آن نیز خیرات دارد لذا باید سعی کنیم در زمان دریافت غذای نذری کمتر بگیریم تا به افراد نیازمند بیشتری برسد. همچنین می توانیم به اندازه نیاز از غذای نذری جدا کنیم و مابقی را برای وعده دیگر یا روزهای دیگه نگه داریم و حتما از دور ریختن اضافه غذا خودداری کنیم.

وی با بیان اینکه در این ایام حجم پسماند تر در کل کشور حدود پنج برابر می شود، اظهار کرد: باید در کنار پسماند پلاستیکی به پسماند تر نیز توجه کنیم، زیرا هدررفت غذا به معنی اتلاف آب و انرژی و منابع است؛ غذایی که شاید در دسترس خیلی از افراد نباشد!