نسیم گیلان -

این یادداشت جزئیاتی از الگوی فعالیت جهادی یک جوان انقلابی در حل مسائل نظام را ارائه می‌کند. تقریباً همه کارهای مهم و مؤثر کشور حاصل ایثار و از خودگذشتگی عده‌ای و تمرکز ایشان بر آن مسأله است.
روزنامه ایران:این یادداشت جزئیاتی از الگوی فعالیت جهادی یک جوان انقلابی در حل مسائل نظام را ارائه می‌کند. تقریباً همه کارهای مهم و مؤثر کشور حاصل ایثار و از خودگذشتگی عده‌ای و تمرکز ایشان بر آن مسأله است.
اگر کشور به انرژی هسته‌ای دست یافته است، چند عنصر بسیجی همچون شهید «مصطفی احمدی روشن» - که 21 دی ماه سالگرد شهادت او بود- در متن آن کار بوده‌اند. اگر کشور امروز به دستاوردهای نانو افتخار می‌کند، دو سه جوان انقلابی یک دهه از عمرشان را برای این کار گذاشته‌اند. اگر مسکن مهر در کشور طراحی و اجرا می‌شود، سه چهار جوان انقلابی پای کار آن بوده‌اند. اگر «برنامه ثریا» چهار سال تمام بدون وقفه روی آنتن رفته است چند جوان زندگی‌شان را پای این کار گذاشتند و هر دستاورد دیگری از کشور هم چنین است. این الگوی کار چند ویژگی لازم دارد:
1-سنگر داشتن: مصطفی‌ها سنگر دارند. یعنی مسأله‌ای را برای کار کردن انتخاب کردند و ذهن‌شان درگیر آن مسأله است و برایش دغدغه دارند؛ ممکن است حتی شب خواب آن مسأله را ببینند. مهم‌ترین ویژگی سنگر داشتن این است که همه کارهای افراد با آن تنظیم می‌شود. آن سنگر است که تعیین می‌کند چه درسی خوانده شود؟ چگونه همسری گزیده شود؟ چه شغلی انتخاب شود و...
2-تمرکز: بدون تمرکز هیچ کاری به نتیجه نمی‌رسد. لیکن بخشی از جامعه حزب اللهی دوست دارند بسرعت نتیجه بگیرند، حال آنکه کارهای ماندگار کشور لااقل یک دهه عمر لازم دارند. باید تمرین کنیم برای «سنگرهای بی‌مصطفی» عمرمان را وقف کنیم.
3-استقامت: آغاز هر کاری آسان است و در ادامه هر کاری مشکلات پدیدار می‌شود. هنر امثال «مصطفی» این است که بواسطه مشکلات کار را تعطیل نکرده و سراغ کار دیگری نرفتند، بلکه استقامت ورزیدند و بر مشکلات غلبه کردند.
4-گمنام بودن: شهید عزیز آوینی فرمودند همه اجرها در گمنامی است. ولی به نظر می رسد علاقه‌مندی به مطرح شدن و مشهور شدن در میان برخی از افراد جامعه حزب اللهی جامعه حزب‌اللهی ما زیاد شده است و این علاقه‌مندی نیت‌ها و افعال را خراب می‌کند. اما مصطفی‌ها معمولاً در گمنامی کار می‌کنند و بعد از شهادت مشهور می‌شوند.
5-کیفیت: مصطفی‌ها کار را درست و با کیفیت انجام می‌دهند و اثر کارشان ناشی از کیفیت کارشان است. کیفیت یعنی همان برکت وقت و انرژی‌ای که گذاشته می‌شود. کیفیت، تفاوت تیتر دو روزنامه خوب است، تفاوت برگزاری دو برنامه دانشجویی، تفاوت نوشتن دو مقاله و....
6- درونزایی: مصطفی‌ها با تکیه بر توان درونی‌شان کار می‌کنند و اثر می‌گذارند و نه با تکیه بر جایگاه‌های بیرونی. اول کار می‌کنند و بعداً به خاطر آن کار جایگاه به‌دست می‌آورند. غیر مصطفی‌ها اول منتظرند تا جایگاه را بگیرند تا بعداً با تکیه بر جایگاه کار کنند و معمولاً این بعداً پیش نمی‌آید. به عبارت دیگر می‌خواهند اثرگذاری برون زا داشته باشند که در عمل شدنی نیست. کار متکی بر توان درونی و با کیفیت جای خودش را باز می‌کند حتی اگر متکی به منصب حکومتی نباشد.
7-جهاد: مصطفی‌ها مجاهده می‌کنند. یعنی تلاش جدی و شبانه روزی برای هدف مشخص انقلابی که دشمن از پیگیری آن ناراحت و افسرده می‌شود. بنابراین میزان کارشان را ساعات کاری و یا حقوق و... تعیین نمی‌کند. پیشرفت کار تعیین می‌کند که مصطفی‌ها چقدر کار کنند. کار بطلبد چند شبانه روز نمی‌خوابند!
8-عمل و اثر: مصطفی‌ها اقدام و عمل می‌کنند. حتی اگر در کار مطالعاتی باشند می‌دانند که زمان محدود است و باید کشور پیش برود، مثل رسانه‌ای که وقت مشخصی برای انتشار دارد. اگر منتشر نشود گویی نیست. شاخص اهل عمل بودن خاصیت داشتن است. یعنی اگر مصطفی‌ها نباشند خالی بودن سنگر احساس می‌شود. غیر مصطفی‌ها باشند یا نباشند خیلی فرقی به حال کشور نمی‌کند ولو اینکه در ظاهر زیاد کار کنند و زیاد بخوانند، زیاد بنویسند و....
برای اینکه ببینیم واقعاً «مصطفی گونه» کار می‌کنیم باید به این سؤال پاسخ بدهیم که اگر ما نباشیم چه می‌شود؟
انتهای پیام/