بزرگنمايي:

نسیم گیلان - ایسنا /رویا صدر در پی درگذشت محمد صالحی آرام نوشت: شعرهای طنز نو و کلاسیک صالحی آرام به خاطر برخورداری از ارزش‌های ادبی و هنری، از مزه‌پرانی‌های معمول اشعار فکاهی فاصله می‌گرفت و بازتاب نگاهی عمیق، کاونده و تلخ بود که در پس ظاهر شوخ و شنگ نوشته‌ها پنهان می‌شد.
 ، در پی درگذشت محمد صالحی آرام، شاعر، طنزپرداز و روزنامه‌نگار پیشکسوت، رویا صدر، طنزپرداز و پژوهشگر طنز در یادداشتی نوشته است: « در لابه‌لای اخبار غمبار این روزها نوبت خبر درگذشت محمد صالحی آرام است که تحسر و تاثر را به جانمان بریزد و اوقات تلخمان را با زهر خبر کوچ او تلخ‌تر سازد.
محمد صالحی‌ آرام از پیشکسوتان طنز امروز ما بود. از بازماندگان طنزپردازان دهه‌ 40 (نسل توفیق و کشکیات). او بیش از چهار دهه در نشریات قلم زد و نوشته‌هایش را در روزنامه «اطلاعات» و نشریات «فردوسی»، «خوشه»، «اطلاعات هفتگی»، «توفیق»، «کشکیات» (ضمیمه تهران‌مصور)، «کاریکاتور»، «صدف»، «دوران»، «فکاهیون»، «گل‌آقا» و «طنز پارسی» با امضاهای ملأ، ملأ صالح، م-ص، صالحی، صالح‌الشعرا، دادا-همدانی و صالح‌الشعرا همدانی منتشر کرد.
گزیده‌هایی از این آثار در سه مجموعه: «همچو شرر خندیدن»، «مشکل حکایتی است» و «شکل دگرخندیدن» منتشر شده است. شعرهای طنز نو و کلاسیک صالحی آرام به خاطر برخورداری از ارزش‌های ادبی و هنری، از مزه‌پرانی‌های معمول اشعار فکاهی فاصله می‌گرفت و بازتاب نگاهی عمیق، کاونده و تلخ بود که در پس ظاهر شوخ و شنگ نوشته‌ها پنهان می‌شد و آثار او را از نوشته‌های بسیاری از طنزپردازان دیگر متمایز می‌ساخت تا بازتابی از تلخی دنیای درون آدم‌ها در رویارویی با شرایط نابسامان و متزلزل جامعه‌ ما باشد. «مشکل حکایتی است»: او که برای دیدار عزیزانش به بخارست رفته بود همان‌جا جان به جان‌آفرین سپرد تا دور از وطن به خاک سپرده شود و روح طنزاندیشش که بازتاب طنز تلخ زندگی مردم سرزمینش را هدف قرار داده‌ بود در خاکی دیگر آرام گیرد.»
محمد صالحی آرام متولد سال 1317 در شهر همدان بود و سال‌ها به فعالیت مطبوعاتی و طنز پرداخت. او در 83 سالگی در بخارست از دنیا رفت.